Bierzmowanie

Jezus przed swym publicznym wystąpieniem został „namaszczony” Duchem Świętym. Podobnie Kościół Chrystusowy, zrodzony na krzyżu, otrzymał w dniu Zesłania Ducha Świętego „Moc z wysokości”. Każdy ochrzczony, gdy dorasta, otrzymuje w sakramencie bierzmowania siedem darów Ducha Świętego (mądrość, rozum, rada, męstwo, umiejętność, pobożność, bojaźń boża).

W sakramencie bierzmowania chrześcijanin zostaje powołany do odpowiedzialności za Kościół i za innych ludzi. Jest powołany do apostolstwa i odważnego wyznawania Chrystusa swoim życiem. Dlatego też bierzmowanie nazywane jest sakramentem dojrzałości chrześcijański. Sakrament bierzmowania udzielany jest zazwyczaj przez biskupa, który może delegować dowolnego prezbitera.

Krok po kroku

Krok 1

Katecheza szkolna stanowi pierwsze przygotowanie do sakramentu. Wstępną decyzję o dopuszczeniu do przygotowania podejmuje katecheta, który na co dzień pracuje z młodzieżą.

 

Krok 2

Katecheza parafialna stanowi najważniejszy etap przygotowania. Obejmuje celebracje liturgiczne, udział w nabożeństwach pierwszopiątkowych połączonych z sakramentem pokuty, spotkania formacyjne.

Krok 3

Bardzo ważnym składnikiem jest aktywne życie sakramentalne.Byłoby dobrze podjąć postanowienie o regularnej spowiedzi i częstym uczestnictwie we Mszy i Komunii Świętej.

Krok 4

Zakończenie procesu przygotowania powinno być zwieńczone egzaminem, podczas którego kandydaci potwierdzają odpowiedni stopień znajomości prawd wiary.

Krok 5

Kandydaci winni zadbać o wybór odpowiednich świadków. Zaleca się, by świadkami byli rodzice lub chrzestni, ewentualnie dorosłe rodzeństwo, a więc te osoby, które uczestniczyły w przekazywaniu wiary.

Niebędne dokumenty

Sakrament bierzmowania może przyjąć tylko osoba ochrzczona. Fakt chrztu zapisany jest w księgach metrykalnych parafii, w której został on dokonany. Dlatego też osoba, która chce przyjąć bierzmowanie, powinna pobrać z parafii, w której została ochrzczona, świadectwo chrztu (metrykę) i dostarczyć ją do proboszcza parafii, w której odbędzie się bierzmowanie. Jeśli bierzmowanie będzie udzielane w parafii chrztu, pobieranie metryki nie jest konieczne.

Kandydaci powinni osobiście napisać prośbę o udzielenie tego sakramentu. Należy w niej napisać o motywach przystąpienia do bierzmowania oraz uzasadnienie wyboru patrona.

Do bierzmowania może przystąpić jedynie osoba odpowiednio do tego przygotowana. O formie przygotowania oraz sposobie jego sprawdzenia decyduje proboszcz. Chcąc przyjąć bierzmowanie poza własną parafią, należy okazać zaświadczenie od swojego proboszcza, potwierdzający fakt właściwego przygotowania.

Przed przystąpieniem do sakramentu kandydaci otrzymują specjalny dokument (potocznie nazywany „kartką do bierzmowania”), na którym znajdują się m.in. dane personalne, data i numer aktu chrztu oraz informacje dotyczące bierzmowania. Dla szafarza sakramentu jest to znak, że dana osoba przeszła przygotowanie i może przyjąć sakrament. Dokument ten należy zwrócić duszpasterzowi tuż przed przyjęciem sakramentu.

Częste pytania

  • W jakim wieku można przyjąć bierzmowanie?
    Bierzmowanie przyjmuje się w szkole ponadpodstawowej, pod koniec roku szkolnego. W przypadku, gdyby ktoś nie przystąpił do bierzmowania w tym okresie, może to uczynić w następnych latach.
  • Do czego potrzebne jest bierzmowanie?
    Bierzmowanie umacnia wiarę, daje łaski potrzebne do jej mężnego wyznawania, a także do życia według zasad Ewangelii. Nie jest konieczne do zbawienia, jednak umyślne nieprzyjęcie tego sakramentu naraża duszę chrześcijanina na utratę licznych Bożych darów, a pośrednio również na grzechy. Bierzmowanie muszą posiadać osoby, które chcą zawrzeć małżeństwo sakramentalne oraz rodzice chrzestni.
  • Kto może być świadkiem bierzmowania?

    Świadek bierzmowania, to osoba, która zaświadcza przed biskupem, że kandydat jest osobą wierzącą i szczerze pragnie przyjąć umocnienie Duchem Świętym. Świadkiem powinna być osoba głębokiej wiary, odbywająca praktyki religijne, która sama przyjęła już sakramenty inicjacji chrześcijańskiej (chrzest, bierzmowanie, Komunię Świętą). Zaleca się, by świadkami byli chrzestni, ewentualnie dorosłe rodzeństwo, a więc osoby, które uczestniczyły w przekazywaniu wiary i wychowaniu religijnym kandydatów. Stanowczo odradza się, by świadkami zostawali rówieśnicy, którzy sami niewiele wcześniej przystąpili do bierzmowania.

  • Gdyby ktoś w ciągu swego życia nie przystąpił do bierzmowania i znalazł się w niebezpieczeństwie śmierci, czy wtedy jego bliscy powinni wzywać biskupa?

    Nie. W takiej sytuacji bierzmowania może udzielić proboszcz, a nawet każdy prezbiter.

  • Niekiedy bierzmowania nie udzielają biskupi, lecz księża. Z czego to wynika?

    Zgodnie z prawem kanonicznym, w sytuacjach koniecznych biskup diecezjalny może delegować prezbiterów (kapłanów), aby w jego imieniu udzielali tego sakramentu.